Niet gezien en gehoord voelen, hoe zorg je dat je dat wel wordt?

Niet gezien en gehoord voelen, hoe zorg je dat je dat wel wordt? Je bent niet de enige, die het gevoel heeft niet gezien en gehoord te worden. Mee te tellen. Sterker nog, jij bent er altijd voor iedereen, maar als jij een keer iets vraagt, geeft niemand thuis.

Om witheet van te worden. En velen worden dat op een gegeven moment ook.

Dan gooien ze op een gegeven moment, wie het ook is, maakt dan niet uit, bij die persoon al hun opgekropte woede er uit. Zo van. Zo klaar er mee dat ik altijd klaarsta en niemand voor mij. Vriendschappen gaan hierdoor kapot. Families uiteen gereten. Waarom ziet niemand mij, vraag je je dan thuis, stilletjes alleen, terwijl de tranen over je wangen biggelen, af.

Een heel logisch antwoord, kunnen wij van Luisterconsulenten hier op geven. Je bent niet zichtbaar. Dus het ligt aan mij? In zekere zin wel, zegt luisterconsulente Christel van Luisterconsulenten. Als jij niet zichtbaar bent, hoe kan een ander dan rekening met je houden. Ze zien je niet staan en ze horen je niet!

Maar ik ben er wel voor ze, ik doe alles voor ze. Ik doe zelfs al iets voordat ze het vragen! Leg mij dan maar eens uit wat ik verkeerd doe. Dat doe ik graag, geef luisterconsulent Christel aan. Maar laten we eerst even een stapje terug zetten in de tijd. Dan begrijp je beter wat er aan de hand is. Dan zul je zien dat het logisch is, dat je uit je slof schiet. Maar je begrijpt dan ook veel beter, hoe het zover gekomen is. Dat je er eigenlijk zelf niet iets aan kunt doen, hoe of het is ontstaan. Maar nu je volwassen bent, er wel iets aan kunt doen.

Als we een kijkje nemen, toen je kind was. Had je toen het gevoel gezien en gehoord te voelen? Rekening met je te houden? Tekst en uitleg te geven wat wijs is en wat niet? Nee, niet echt. Ben je toen onbewust, jezelf gaan “verstoppen”, en aandacht gaan vragen, je een weg te banen, door veel te geven, omdat je dacht dat ze dan om jou zouden gaan geven?

Dat klopt, zo heb ik het nog nooit gezien. Dat snap ik, zegt luisterconsulent Christel van Luisterconsulenten. En dat doe je nog steeds. En daar ben je je niet van bewust. Je had niet om aandacht hoeven vragen, of alles weg te hoeven geven. Ze hadden je dat moeten geven. Je bent dat gaan doen, uit pure noodzaak. Zodat je hoopte, ik tel mee, zien jullie mij?

En zolang je dat doet, zien mensen je dus niet. Zodra je dit besef krijgt, ga je stoppen met aandacht vragen, door maar alles weg te blijven geven. Maar dan zie of spreek ik niemand meer. Dan ben ik echt helemaal alleen! Daar zit je angst. Nu spreekt het angstige kleine meisje in plaats van de volwassen persoon.

De volwassen persoon die weet dat ze niet alleen is. Die is blij met zichzelf. Die mag gaan leren, dat mensen haar gaan opzoeken. En diegenen die het goed met jou menen, die komen wel. Daar kan een tijdje overheen gaan, gebruik die tijd, om met jezelf maatjes te worden. Te leren te voelen, wat jezelf nodig hebt. En daar naar te gaan handelen.

Dan leer je nee te zeggen. Zonder je schuldig te voelen. En hè, wat grappig. De mensen accepteren het. Gaan ineens anders met je om. Ze houden rekening met je. Ze gaan er niet meer als een vanzelfsprekendheid vanuit dat jij er wel voor ze bent. Dan voel jij je gezien en gehoord.

Ik snap het en ik zie ook wat ik al die jaren heb gedaan. Door altijd alles te doen wat een ander van je vraagt, denk je dat ze je zien staan. Maar zo werkt het dus helemaal niet. Dat klopt, zegt Christel van Luisterconsulenten.

Je wordt pas gezien en gehoord als je luistert naar je eigen innerlijke stem en daar naar gaat handelen. Alleen heb je die nog nooit gehoord, je was te druk met naar anderen te luisteren.