Het gevoel overal buiten te staan. Emotioneel verwaarloosd in je jeugd

Het gevoel overal buiten te staan. Emotioneel verwaarloosd in je jeugd. Het gevoel nergens bij te horen, overal buiten te staan, zelfs bij je eigen familie, waar je het als laatste van verwacht. We noemen dit emotionele verwaarlozing in de jeugd. Een buitenstaander die zich op geen enkele manier door wie dan ook begrepen voelt of heeft gevonden. Zal op volwassen leeftijd het heel moeilijk krijgen met het aanknopen van contacten. Laat staan een relatie op een fijne manier aan kunnen gaan.

Deze mensen hebben moeite met het sociale leven. Ze zijn het liefst op de achtergrond, of juist volledig in de belangstelling staan. Beiden in een uiterste vorm. Ze voelen zich nergens echt thuis. Ook in clubverband is het lastig. Ook al speel je mee in en met een team, je merkt bij jezelf, ik hoor hier niet thuis.

Het is moeilijk je plek te vinden in de maatschappij. Hoe weet je of je emotioneel verwaarloosd bent in je jeugd? We vragen het aan een medium van Nieuwe Tijd. Door jezelf een hele simpele vraag te stellen. Heb je het gevoel gezien en gehoord te zijn als kind zijnde? Als je op die vraag een nee beantwoordt, grote kans dat er sprake is geweest van emotionele verwaarlozing.

Wat is emotionele verwaarlozing? Wel, zegt het medium van Nieuw Tijd, je hebt wellicht alles gekregen wat je hartje begeert, daarnaast hebben je ouders oom misschien alles voor je over gehad. Je had een eigen kamer, voldoende spullen om je heen, goed te eten en te drinken. Maar wat er ontbrak was verbinding.

De verbinding met je ouders, je opvoeders. Ze waren druk met zichzelf, zorgen dat alles op rolletjes liep. Maar echt tijd voor je nemen, wat wij ook wel quality time noemen. Om in gesprek te zijn. Vragen hoe of het met je gaat. Gesprekken voeren over school, vriendjes of vriendinnetjes, waarbij werd doorgevraagd, die zijn er iet geweest.

Uit school was het, kom snel in de auto, je moet naar zwemles. Dan kwam je thuis en moest je jezelf gaan vermaken. Het zogenoemde kopje thee met een koekje uit school was er niet. Dat moment dat je als kind voelde. Ik mag er zijn.

Er werd dus ook niet echt naar je omgekeken. Je moest alles zelf ontdekken en doen. Je werd dus opgevoed en niet begeleid naar volwassenheid. Je hebt jezelf eigenlijk volwassen moeten maken. Zelfs al waren en wel vriendinnen of vrienden die allemaal op bezoek mochten komen. Een huis vol, dan was er wel iets als limonade en iets lekkers, maar je ouders zag je niet.

Eigenlijk deden jouw gevoelens er niet toe. Daar was geen aandacht voor. Het komt heel vaak voor en nog, geeft een medium van Nieuwe Tijd aan. We zijn veel te druk met onszelf, om alle ballen in de lucht te houden. Daarnaast zijn ouders er niet van doordrongen wat nu hun echte taak als ouder is.

Dat elk kind, zolang het onder je hoede is, emotioneel begeleid dient te worden. Anders weet hij later niet wat die voelt, en hoe die met die emoties, die die eigenlijk altijd heeft moeten verstoppen, aan moet.

Vaak zijn het kinderen die later een verslaving krijgen. Of baldadig, zichzelf op een voetstuk gaan zetten. Om de aandacht die ze hebben gemist, op deze manier alsnog te krijgen. Of ze duiken juist weg en hebben geen sociale contacten.

Ze hebben hier wel een grote behoefte aan, diep van binnen voelen ze een groot leeg gat. En deze mensen spreken wij dagelijks als medium of paragnost van Nieuwe Tijd. Wij laten ze zien wat er is gebeurt, waardoor ineens heel veel duidelijk wordt. Dan kunnen ze aan de slag, alhoewel dat moeilijk is. Wij begeleiden ze er graag bij en vaak kiezen ze ook voor hulp van een psycholoog of psychiater. Wat alleen maar goed is. Het is alleen doodzonde, het is niet nodig geweest.