Wie goed doet, goed ontmoet
Wie goed doet, goed ontmoet. Wie is er niet me groot geworden. “Wie goed doet, goed ontmoet.” Als medium spreek je dagelijks via de chat op Nieuwe Tijd mensen die allemaal heel erg hun best hebben gedaan, om alles zo goed mogelijk te doen.
Het enige wat ze er mee hebben bereikt is helemaal opgebrand te zijn en er niet veel goeds voor hebben terug gekregen. Goed hebben ze niet ontmoet. Hoe komt dat dat we dan toch zo worden opgevoed en er veel mensen zijn, die goed nooit ontmoeten, ook al doen ze het zelf elke dag wel goed?
Het is heel moeilijk te bevatten dat als je geleerd hebt goed te doen, dat jouw eigen geluk uitblijft. Je gaat er ook vanuit dan anderen net zo zijn opgevoed. Wat zelfs een extra verbazing met zich meebrengt. Een verbazing in de zin van. Hoe kunnen mensen zo zijn? Hebben zij dan geen manieren geleerd. Dat je er voor een ander bent! Dat je een ander niet laat stikken. Niets zegt, of een afspraak gewoon vergeet. Wat een nonchalance!
Wie goed doet, goed ontmoet en blijf dat ook vooral doen hè, ook al krijg je er niet datgene voor terug wat je zou willen. Dan ben je egoïstisch. We worden met dit gevoel en deze boodschap het bos ingestuurd.
Daarbij komt ook nog, joh maak je overal niet druk om. Als iemand onaardig is, wees de wijste. Herken je het? Ondertussen loop jij helemaal vol met emoties, die je niet uit, omdat je dat is geleerd en blijf je maar goed doen. Ondertussen heb je het gevoel dat iedereen zo langzamerhand een loopje met je neemt. En voel jij je aan alle kanten gebruikt.
Daar zou je best wel eens gelijk in kunnen hebben, zegt een medium van Nieuwetijd. Je geeft dan wel altijd, en dat doe je ook goed. Alleen, ooit wel eens bij stilgestaan dat jij ook bestaat? En dat zolang jij daar niet naar handelt, jij inderdaad door anderen wordt gebruikt? Nee, ik cijfer mijzelf inderdaad altijd weg. Zo heb ik het geleerd.
Inderdaad, ze zijn je iets vergeten te vertellen. Dat jij ook een mens bent, die meetelt. Misschien hebben ze het je wel gezegd, maar heb jij het niet gehoord. Maar waarschijnlijk is dat niet zo, anders was je nooit zo geworden, zoals jij je nu gedraagt. Te lief, te aardig, te respectvol, te netjes.
Zie je dat je ongelooflijk mooie eigenschappen hebt? Alleen weet je niet dat je ze hebt en ben je er van overtuigd at je ze allemaal weg moet geven. Denk je dan dat iemand jou ziet staan? Iemand rekening met jou houdt?
Natuurlijk niet, want je bent onzichtbaar. Iemand die alleen maar geeft, lopen mensen overheen. Jouw energie die je uitzendt is, gebruik mij maar, ik doe het wel. Ik zeg toch geen nee. En wat dat betreft is al jouw goed doen, fantastisch. En maken anderen eigenlijk geen misbruik van je!
Je laat het toe, omdat je niet beter weet. Je weet niet dat je ook nee mag zeggen. Je weet niet dat dat ook bestaat. Dus je kunt wel naar anderen wijzen, dan die onbeleefd zijn, jou geen respect geven. Alleen als jij er niets over zegt, het accepteert. Nou niet altijd, ik kan heel veel hebben, totdat ze een grens bereiken.
Juist, zie je wat je doet? Je vindt het heel lang goed en dan ineens niet meer. Dan gooi je een ander alles voor de voeten. Wie heeft het toegelaten? Wie heeft er niets van gezegd? Wie heeft er geen waarheid gesproken? Daar al eens aan gedacht? Nu wist je het tot op heden niet. Nu wel. Tijd voor verandering. Wie goed doet, goed ontmoet, waarbij je jezelf niet in de maling neemt. Daar ligt de oplossing!
