We meten ons constant aan een ander

We meten ons constant aan een ander. Ongemerkt, onbewust, meten we ons constant aan een ander. Jij kunt nooit je buurman worden, je allerbeste vriendin, nooit. En toch zijn we telkens weer aan het vergelijken. Of we wel passen in een straatje van een ander. Dingen aan het overnemen, maar ook ons aan het storen hoe een ander doet en zich voordoet.

De kern van ons bestaan is onwetendheid. Vanuit die onwetendheid gaan we het leven leven. Elke keer doe je een ervaring op, waardoor je weer iets meer te weten komt. Dat we dan eerst onszelf gaan vergelijken met een ander, is eigenlijk niet zo gek. Het komt ook, doordat we allemaal naar school gaan en dat onbewust de gedachte met zich meebrengt. We leren allemaal hetzelfde, dus zullen we ook allemaal wel hetzelfde denken en doen.

We verwachten dat dan eigenlijk ook, en komen er achter dat hier niets van klopt. Zo meten wij ons onbewust af aan anderen. Waarbij we vaak afgunst en jaloezie kennen. Want waarom lukt het de een wel, die dezelfde opleiding heeft gevolgd en in jouw ogen helemaal niet zo’n ster was, veel geld te verdienen en lukt het jou niet.

Daarnaast, door te denken dat we hetzelfde zijn, wat ook een vorm van onwetendheid is, begrijpen we een heleboel dingen niet. Ik zou dat nooit doen, horen we vaak als spiritueel medewerker van Nieuwe Tijd. Ik snap het niet hoor, je reageert toch op zijn minst even terug.

Allemaal manieren zoals jij het zelf doet, maar niet wil zeggen dat een ander het net zo doet. Maar ja, dat is toch normaal! Wat is normaal? Dat kun je je dan ook afvragen. En zo sukkelen we door met heel veel onwetendheid en ons afmeten aan anderen.

We kunnen niet als een ander zijn, dat lukt niemand. Dat maakt juist ons allemaal zo bijzonder. Maar ga dat maar eens vertellen, dan zegt iedereen weg, zegt een medium van Nieuwe Tijd. Dat hoef je mij niet te vertellen, dat weet ik wel.

Dat klopt, we weten het allemaal, zie je dat er eigenlijk geen sprake is van onwetendheid, maar we handelen er niet naar. Daar zit dit het grote hiaat. Hoe ontstaat dat? Dat we ons gaan afmeten aan een ander, terwijl we diep van binnen weten, dat we nooit een ander kunnen zijn en het toch doen?

Dat is onwetendheid, hoe gek dat ook klinkt. Noem het blindheid, we zien het domweg niet, zegt een paragnost van Nieuwe Tijd. We leven het leven niet bewust. We hebben geen idee wat het leven echt inhoudt. Wie we zelf zijn, wat we kunnen met ons brein bijvoorbeeld. We staan er nog mee in de kinderschoenen.

Hoe liefde werkt, is ook zoiets. We denken dat als we zelf lief zijn en het goede met anderen voor hebben, dat we er zijn. Maar zo werkt het helemaal niet. Wederom onwetendheid en als het er dan op aankomt, hebben we helemaal geen idee hoe we het zelf aan moeten pakken.

Dan gaan we te rade bij een goede vriend of vriendin, bellen we een medium of paragnost van Nieuwe Tijd, waar we diverse vragen aan stellen vanuit eigen onwetendheid. Afmeten aan anderen, het heeft werkelijk geen zin.

Jezelf zijn, heeft zin. Dan ben je wie je bent. Maar kom daar maar eens achter. Dat is een levenstaak, voor ons allemaal. Om er steeds meer achter te komen wat voor jezelf belangrijk is en wat gebeurt er dan? Je meet je niet meer af aan een ander. Je bent wakker geworden, spiritueel ontwaakt. Als dat zou gebeuren in onze kindertijd, bleef voor veel mensen een hoop ellende bespaart.