We kunnen in het leven niemand verliezen
We kunnen in het leven niemand verliezen. Het is een gedachte die niet klopt en ons onnodig veel pijn, stress en teleurstelling geeft. We kunnen in ons leven niemand verliezen. We kunnen in ons leven alleen maar mensen ontmoeten, die kunnen komen, blijven en gaan.
Als we er zo in gaan staan, gaan we het vanuit een ander perspectief bekijken en ook anders voelen. Dan mogen mensen komen en gaan, je klampt je er niet aan vast. Je bent zelf het middelpunt en je zult dan ook merken, dat jij bepaalt hoe mensen met jou om mogen gaan.
Dit noemen wij van Nieuwe Tijd, in je kracht staan. Je realiseert je terdege dat je alleen bent en je hebt daar helemaal geen moeite mee. Sterker nog, je hebt je leven gevuld met datgene waar jij blij en tevreden mee bent. Jij tevreden mee bent.
Je bent niet bang om iets te stoppen, als bijvoorbeeld werk, als het je niet bevalt. Want andersom werkt het ook. Als jij leeft vanuit het principe ik kan iemand in mijn leven verliezen. Er kan alleen maar iets aan worden toegevoegd en ik bepaal of dat kan en mag. Moet jij eens kijken hoeveel power je laat zien.
Die power zie je terug bij sommige mensen, die stralen dat uit, zegt paragnost Gillian van Nieuwe Tijd. Het zijn mensen die binnenkomen, die hebben een aanwezige, maar niet negatieve energie. Ze kijken met een heldere blik uit hun ogen. Leven met een plan, met duidelijkheid.
Ze leven vanuit een zeker weten gevoel, dat voel je direct. Deze mensen zijn zich er zeer van bewust dat het leven zomaar kan veranderen. Dat iets kan wegvallen. Niet dat ze daar totaal geen moeite mee hebben, echt wel. Alleen ze gaan zich er niet in vastbijten.
Ze leven, zegt paragnost Gillian van Nieuwe Tijd, voor zichzelf. Ze gunnen zichzelf het leven, het plezier, de liefde, de aardigheid, de rust, gezondheid. En als je daar bent, dan realiseer je je terdege, het leven kent mensen die komen en gaan.
Diegenen die blijven, blijven welkom. Ik zal ze altijd hartelijk ontvangen. Staat mij iets niet aan, dan zal ik het ze ook vertellen. Het is dan aan hun of ze blijven of gaan. Als ze gaan, dan is het de bedoeling, dan hoeft er ook geen drama, strijd of wat dan ook te ontstaan.
Ze voelen zich ook niet verantwoordelijk voor de reactie van een ander. Ze leggen het namelijk ook niet bij de ander neer. In de zin van. Jij doet altijd dit, of jij bent er nooit, of ik moet altijd de kar trekken. Daardoor maak je geen vrienden.
Ze spreken vanuit hun hart, duidelijke taal. Ik merk dat er bij mij een irritatie ontstaat en ik zal je uitleggen waarom. Je vertelt een hoop, alleen ik zie de woorden niet omgezet in daden. En dan stopt deze persoon.
Dan mag de ander iets zeggen. En als de ander dan boos wordt, of met stemverheffing gaat praten, dan zegt de ander. Ik begrijp dat ik je geraakt hebt. Ik snap dat je het lastig vindt. Ik vind het ook lastig dat ik niet op je kan rekenen.
We kunnen vanaf nu ons aan de afspraken houden, of anders is het beter dan onze wegen scheiden. Ik merk het wel waar je voor kiest. Zo houd je diegenen buiten de deur, die niet respectvol zijn. Te weinig rekening met je houden.
Zo houd je je eigen leven fijn en in balans, zegt paragnost Gillian van Nieuwe Tijd. En dat kun je omdat je leeft met “ik kan niemand in mijn leven verliezen, ik kan alleen naast mijzelf contacten erbij krijgen”.
