Wat zou je kunnen geven aan iemand die liefdeloos is?
Wat zou je kunnen geven aan iemand die liefdeloos is? We ontmoeten heel veel mensen, met de een klikt het direct, met de ander niet. Je kunt de een heel gemeen vinden en je vraagt je dan letterlijk af. Wat moet ik met die persoon in mijn leven. Hij of zij maakt mij boos, geïrriteerd, speelt spelletjes.
Maakt misbruik van mijn goedheid, liever kwijt dan rijk. Wat een liefdeloos figuur zeg. We kennen ze allemaal, die mensen waarvan we vinden dat ze nog wel aan de slag kunnen om van hun manipulerende gedrag af te komen, of narcistische trekjes.
Wat zou je kunnen geven aan al deze mensen die je in je leven ontmoet en jou pijn doen, zelfs liefdesverdriet van kunt hebben? Je zelfvertrouwen compleet door is ondermijnd. We gaan het eens vragen aan paragnoste Eva van Nieuwe Tijd. Kijk, zegt paragnost Eva, wat missen deze mensen?
Ze missen liefde. Jij vindt ze immers liefdeloos. Wat je dan het allerbeste aan deze mensen kunt geven, is liefde. Ja maar Eva, dat hebben al deze mensen gegeven, juist dat! En daardoor kwamen ze bedrogen uit.
Ik begrijp je punt heel goed, geeft paragnoste Eva van Nieuwe Tijd aan. Ik zeg hiermee niet. Houd ze in je leven. Of ga ze een potje liefde brengen elke dag. Voor ze klaar blijven staan en alles over je heen laten komen en accepteren. Nee, stuur ze liefde. Dat is de boodschap, want dat is wat ze missen.
Dan vraag je eigenlijk best wel iets van iemand die vol zit met afschuw, pijn en zich misschien wel bedrogen voelt. Dat is inderdaad zo, en toch, vanuit spiritueel oogpunt, ligt hierin ook de heling voor jezelf.
Door liefde te sturen, als je dat kunt, ga je in liefde weer voor jezelf staan. Het sturen van liefde werkt dus beide kanten op. Bedenk maar eens, wat zou je iemand geven, als je een goed hart hebt, die te weinig geld heeft om van rond te komen?
Misschien een boodschappentas vol met eten en drinken. Misschien stop je die een keer een extraatje toe. Welk gevoel geeft je dat? Een fijn gevoel, want je geeft de ander iets wat die mist. Als we als mens dit ook op zouden kunnen brengen, liefde te geven aan diegenen die het missen. Zie je wat ik bedoel, geeft paragnoste Eva aan.
Dit is op een spirituele manier in het leven staan. Je stijgt als het ware boven de massa uit. Je staat in je kracht en je ziet wat de ander mist en je geeft dat vanaf een afstand. Dat is liefde met een gouden randje.
Hier vraagt de liefde als kracht ook om hè. Als we de liefde op deze manier zouden begrijpen en gaan toepassen, dan verandert er zoveel op het aardse. Het mooie er van is ook, dat jij je eigen pijn er mee verzacht. Dat je, door liefde te sturen aan de ander, weer uitkomt bij je eigen kracht.
Zelf heb ik dit ook moeten leren en ik weet het, is een heel moeilijk proces. Om aan diegenen die je pijn hebben gedaan, in liefde aan te denken. Dat druist tegen ons gevoel in. Maar dan komt het. Liefde is een kracht en als je die kracht goed toepast, voorkom je pijn, verdriet en teleurstellingen.
De mens past de liefde niet goed toe. Die geeft en geeft en denkt dat dat liefde is. Maar dat is het helemaal niet. Je bent namelijk geen bodemloze put, waar iedereen uit kan putten. Ieder mens heeft als taak, liefde voor zichzelf te hebben.
De volgende stap is, het te gaan delen. Maar we kijken en voelen niet goed met wie we het gaan delen op voorhand. Het is de kunst in je eigen kracht te blijven staan. En liefde te sturen bij wie die kracht ontbreekt.
