Waar lekken we energie op?
Waar lekken we energie op? Van werken wordt een mens echt niet moe, wel van iets anders. We lekken energie op ons overal zorgen over te maken, maar ook door onszelf weg te cijferen. Dat we dit doen, is helemaal niet zo gek.
Wegcijferen, het lijkt wel of het in onze aard zit. Klaarstaan voor een ander, is toch heel normaal. Dat klopt, dat zit van nature in ons. Maar onszelf voor alles en iedereen wegcijferen niet. En daar lekken we enorm veel energie op. Het kan zulke vormen aannemen dat je de dag niet meer door kunt komen en op een gegeven moment rust moet gaan pakken.
Een paar dagen rust lost dit niet op, geeft een paragnost van Nieuwe Tijd aan. De mens anno nu heeft zoveel om te doen. Het leven is veel hectischer dan vroeger. Er zijn ook heel veel prikkels. Dat zorgt er al voor, dat we af en toe onze rust moeten pakken. Maar er is echt een energielek en dat is, jezelf in alles te kort doen.
Hoe ontstaat dat, vragen wij aan een paragnost van Nieuwe Tijd! Door onze opvoeding. Als deze gericht is op je best doen, braaf zijn, regels vormen, gehoorzamen, dan ontstaat er een bepaald patroon. Dan ben je gericht op anderen. Daar wil je je uiterste best voor doen. Je probeert dan op deze manier in the picture te komen te staan, van diegenen die je heel dierbaar zijn.
En op volwassen leeftijd blijf je dit patroon herhalen. Vaak kiezen deze mensen ook voor een vak waarbij ze anderen kunnen verzorgen. Je vindt ze vaak dus terug in de zorgsector. Wij spreken ze vaak. Ze begrijpen het niet, herhalen dit patroon al jaren. En op een gegeven moment gaat hun lampje uit.
Te veel van zichzelf weggegeven. Diep van binnen weten ze dit zelf ook wel, als je er naar vraagt. Maar het is zo moeilijk om het op te geven. Om het te veranderen, horen we dan als mediums en paragnosten van Nieuwe Tijd heel vaak.
Zolang je jezelf niet ziet staan, ziet niemand anders jou staan. Zo simpel is het. Pas als je jezelf credits gaat geven, we zeggen dan vaak als mediums en paragnosten, start eens een keer met nee te zeggen, dan zul je zien. Er gaat rekening met je worden gehouden.
Vaak hebben ze er nog een ander energielek bij en dat is zich zorgen maken. Doe ik het wel goed, eigenlijk goed genoeg. Zijn ze wel tevreden, moet ik niet nog een tandje harder lopen. Allemaal zorgen of ze wel goed genoeg zijn, zoals ze zijn. Gericht op een ander en nooit op zichzelf.
Niet in de gaten hebbende, dat ze nooit en te nimmer aan zichzelf denken. Wat ontbreekt is waarde. Eigenwaarde is belangrijk voor ieder mens. Dat hebben ze niet ontwikkeld. Daarom maken ze zich altijd zorgen of ze het wel goed doen. Daarom zetten ze zichzelf nooit op de eerste plaats.
Ook in relaties lopen ze vaak vast. Het zijn gevers, verzorgers. In een relatie stellen ze zich niet op als een partner. Eerder als een moeder voor hun partner. Die in het begin dat best wel aangenaam vindt, maar op een gegeven moment zijn partner lastig begint te vinden.
De over bezorgdheid, het alles regelen voor de ander, er begint bij de partner die dit allemaal meemaakt, iets binnen te borrelen. Houd hier eens mee op, ik ben geen klein kind meer. Maar vaak weten ze dit niet, hebben het patroon van de gever niet door. Ondertussen loopt de gever op haar of zijn tandvlees. Dan kloppen ze aan bij Nieuwe Tijd en kunnen wij ze helpen in hun kracht te gaan staan. Waardoor ze eindelijk de moed hebben zichzelf te gaan zien staan.
