Neem me zoals ik ben
We zeggen het wel eens, vaak in een situatie waarin we tegenwerking ervaren, “Neem me zoals ik ben.” We zijn dan in een situatie terecht gekomen waarin we ons niet fijn voelen.
waar anderen iets van ons verwachten of willen en dat niet bij ons hoort of past. Dat anderen ons willen veranderen en we daardoor in de steigers gaan staan.
We kunnen het ook zeggen, als het misschien wel zo is dat de ander gelijk heeft, alleen zien we het zelf nog niet. In feite zouden we ieder mens moeten nemen zoals die is. We hebben geen zeggenschap over een ander. We kunnen niet voor een ander bepalen hoe die moet zijn. Toch doen we dat snel, omdat we vinden dat de ander het niet goed doet, dat de ander het verkeerd doet. Dan ontstaat er strijd en dwing je de ander de woorden uit te spreken, neem mij zoals ik ben.
Op dat moment ben je ook zoals je bent. Voor jou functioneert het, werkt het en is er ook niets mis. Dat anderen dat vinden, mogen ze vinden, jij doet het op jouw manier. Toch is het wel goed stil te staan bij wat anderen aangeven. In alles zit iets waarmee je misschien toch iets kunt.
Als je vaak hetzelfde te horen krijgt, bijvoorbeeld, je kijkt zo boos, dan kun je blijven zeggen, dat ben ik helemaal niet, zo kijk ik, is er toch iets wat zegt. Als mensen dat zien, ben ik dat inderdaad diep van binnen ergens boos om, wat ik zelf niet meer weet en anderen wel van mij kunnen aflezen.
Geen enkel mens staat stil, die groeit, elke dag en onze omgeving kunnen we zien als een stelletje lastpakken of als spiegels. Zodra je de mensen om je heen gaat zien als een mooie boodschap, die iets aan je willen vertellen, als ze de behoefte hebben je te willen veranderen, onaardige dingen zeggen, ga je nadenken bij jezelf.
Dan mag je nog steeds zijn wie je bent, toch diep in jou vindt een verandering plaats. Die veranderingen gaan we allemaal door. Des te meer we tegenwerken, des te meer we vasthouden aan, ik ben wie ik ben, gaat van binnenuit toch iets gebeuren. Je zult wakker worden, om te mogen groeien met jezelf.
Maar dat wil nog steeds niet zeggen, dat je niet mag zijn wie je bent en wilt zijn. Zolang als jij met jezelf uit de voeten kunt, is de enige weg, zijn wie je wilt zijn. Anderen willen graag een ander veranderen. Voor een ander beslissen, best gek als je er goed over nadenkt.
We denken schijnbaar dat we zeggenschap hebben over een andermans leven. Anders voelen we de behoefte niet het beter te weten voor een ander. Het gebeurt zo vaak, ook in relaties. Dan zijn we samen, het voelt allemaal als een sprookje en langzaam kruipt het er in. Ach trek nou niet die broek aan, pak deze, staat veel beter.
Zonder erg er in te hebben, pak je die broek, je krijgt immers te horen dat die beter staat. Ach, ga nou niet met die vriend om, die is niet goed voor je. Nou dan zal ik dat maar niet doen, als dat zo is. Volledig voorbij gaand, aan wat je zelf wilt en fijn voor jezelf is. Dan komt er toch een keer een moment, dat je in ziet, wat gebeurt hier. Ik wil die broek aan, niemand die mij gaat vertellen wat ik moet doen. Ik ben zoals ik ben.
Neem me zoals ik ben, de verandering is er ongemerkt ingeslopen en ben je niet blij mee. Nu is dit een verandering die zichtbaar is en terug gedraaid kan worden. Vaak nemen mensen een ander niet zoals ze zijn en zien we niet iets zichtbaars eronder liggen. We voelen het, door de blikken, door de houding van de ander.
Blijf je prachtige zelf, stuur bij waar nodig, spreek er eens over met een Mastermedium, sta open voor opmerkingen van de buitenwereld, en je zult zien, mensen gaan je accepteren zoals je bent.
