Je moet de moed maar hebben om tegen de stroom in te gaan.

Je moet de moed maar hebben om tegen de stroom in te gaan. Wat als jij als kind het geluk hebt gehad zelf te mogen leren nadenken. Je eigen verantwoordelijkheid hebt mogen pakken. Je ouders je daar in hebben begeleid in plaats van alles voor jou te beslissen en te regelen. Dan heb je moed, lef en durf. Maar dan. Je komt in een maatschappij terecht waarin vaak de moed, de lef en de durf ontbreekt.

Veel mensen missen de moed. Hoe komt dat? We vragen het aan een paragnost van Nieuwe Tijd. Het ontbreken van moed ontstaat in onze kindertijd. Als je als kind verteld wordt wat je moet doen en hoe je het moet doen. Je ouders alles voor je regelen en beslissen, zakt de moed je in de schoenen. Als kind heb je dat niet in de gaten, je merkt het pas als je zelf gaat dingen ondernemen.

Ze hebben jou niet laten knoeien, niet laten vallen en opstaan. Ze zijn overal voor gaan liggen, zelfs toen je al zelf mocht beslissen. En dan ga je toch op een gegeven moment je eigen leven leiden, maar hoe! Je hebt de moed niet om jezelf neer te zetten, voor jezelf op te komen. Stappen te zetten die je zelf wilt zetten, want stel je voor dat. Dat een ander boos wordt, dat ben je gewend. Dat een ander jouw keuze afwijst, dat ben je gewend.

Het volwassen leven vraagt iets van ons. Eigen verantwoordelijkheid nemen voor eigen geluk. Voor eigen invulling van het leven. Maar dan moet je dat wel zijn meegegeven. En velen hebben dat niet meegekregen. Dit zijn mensen die niet eens zozeer in zeven sloten tegelijk lopen. Het zijn mensen die vooral hun uiterste best doen, het goed te willen doen. Die de lat voor zichzelf hoog leggen. Die altijd klaarstaan het een ander naar de zin te maken.

Door de houding thuis, zijn ze dit gaan doen. Als een soort van kameleon geleerd hebbende precies te weten, aan te voelen hoe ze moeten reageren. Zodat de ander niet afkeurend wordt. Dat de ander niet boos wordt.

Heb je dan moed? Nee, je doet wat een ander wilt zien. Loop je dan vast? Ja, omdat je niet doet wat goed is voor jezelf. Je zult altijd braaf zijn, altijd gehoorzaam zijn. Diep van binnen zit een angst geworteld, die zo sterk is, geeft de paragnost van Nieuwe Tijd aan, dat als je een keer wel voor jezelf zou kiezen. Dat je dan denkt, dan zal ik er voor worden gestraft. Want ik mag niet iets doen wat ongehoorzaam is.

Er ontbreekt dan moed. Moed is nodig in het leven, om je vrij te voelen. Te doen en te laten wat voor jezelf het fijnste is. Doe je dat niet, omdat je niet durft. Wat voor eigen leven heb je dan? Het is toch niet meer van deze tijd nederig en onderdanig te hoeven zijn? Die tijd zijn wij allang voorbij.

Daarom begrijpen wij eerlijk gezegd niet van Nieuwe Tijd dat nog steeds ouders hun kinderen het verkeerde meegeven. Nou, vult een medium aan, we begrijpen het wel. Schijnbaar zit dan in deze ouders ook geen moed, anders zouden ze hun kinderen dat absoluut gunnen.

Er verandert al wel iets. Kinderen mogen al wel meer zichzelf zijn. Waardoor ze het gevoel hebben mee te tellen. Dat was vroeger wel anders. Je was dan weliswaar geboren, maar je moets je mond houden. Stilzitten op de bank en vooral niet lastig zijn. Als je ouders je iets vroegen te doen, in het gelid en aan de slag.

Die tijd is toch al best wel voorbij. We zijn ook op weg naar een nieuwe tijd. Laat de allesomvattende kracht zijn werk maar doen. Steeds meer mensen zoeken hulp in het spirituele. Als een laatste strohalm. Dan horen ze waar het mis is gegaan. Dan komt het besef binnen en start de bewustwording. Daar is moed voor nodig en die geven wij ze. Door ze te vertellen dat ze goed zijn, zoals ze zijn. Dat is de eerste stap naar moed. Als ouders kinderen dit gevoel gaan meegeven, ontstaat er een nieuwe generatie, die de moed heeft zichzelf te zijn. Daar werken wij als mediums en paragnosten graag aan mee.