Als van een kind zijn gevoelens niet zijn erkend

Als van een kind zijn gevoelens niet zijn erkend. Opvoeden, het vraagt niet alleen veel van de ouders, het vraagt ook zeker iets van het kind. Waar een kind het meest bij gebaat is, als die zijn gevoelens mag tonen. Het is immers het enige wat die kent. Huilen als baby, is en uiting van gevoel. Maar ook als het kind ouder wordt en het wordt genegeerd, als die bijvoorbeeld tranen met tuiten huilt. Weet het kind zich geen raadt met zijn gevoelens.

Dat is nog tot daar aan toe. Het begint ergere vormen aan te nemen als het kind emotioneel wordt verwaarloost en dat zijn er velen. Dat gebeurt niet alleen in situaties van mishandeling. Het gebeurt ook in de meest normale gezinnen. Wat je dan onder normaal verstaat. Beide ouders in beeld, het gezin heeft de ruimte het leven te leven.

Maar als het kind niet het gevoel heeft dat die wordt gezien, gehoord. Als die met zichzelf vastloopt naar zijn kamer wordt gestuurd, omdat die dan de stempel “lastig” krijgt. Dan spreken wij over emotionele verwaarlozing. Het kind zijn gevoelens worden niet erkend.

We noemen dit ook wel ongekende gevoelen en als volwassen persoon ervaar je dit als een zware last op je schouders. Als kind zijnde, zul je er al iets van merken, maar als volwassenen nog veel meer. Het niet reageren op jou als mens zijnde, eens met je praten over wat je voelt, je observeren of je het wel naar je zin hebt. Dat alles valt onder emotionele verwaarlozing.

Dit komt voor bij heel veel mensen. Het leven is hectisch, druk, beide ouders werken, alles moet snel en er is amper tijd om stil te staan en eens te kijken hoe het met de kinderen gaat. Als ze maar luisteren, gehoorzamen, naar school gaan, dan is het prima toch.

Zo sprak medium Ingrid een cliënt op de chat van Nieuwe Tijd. Ze maakte zich zorgen over haar dochter van 11 jaar. Ze was lui, lag dwars en ze wilde niets, gaf een grote mond. En dit gebeurde de laatste tijd vaker. Wat kan ik doen, vroeg deze bezorgde moeder.

Mag ik eens invoelen op jouw energie vroeg medium Ingrid. Ik zie dat je het moeilijk vind, je kind emotioneel te ondersteunen. Dat klopt, als ik haar vraag, is er iets, dan weet ze het niet. Logisch, geeft medium Ingrid van Nieuwe Tijd aan. Ze is inmiddels 11 jaar oud en ze worstelt met haar emoties.

Als we als kind daar geen begeleiding in krijgen van jongs af aan, dan kunnen we ze ook niet voelen en onder woorden brengen? Ze lopen dat eigenlijk al vroeg vast. Wel goed dat je in de gaten hebt dat ze nergens zin in heeft. Ja, maar ik wil wel weten hoe ik het voor elkaar ga krijgen, dat ze wel weer aan de slag gaat.

De verandering zit niet in je kind, geeft medium Ingrid aan. Die zit bij jou. Door met haar te praten, haar complimenten te geven. Vragen te stellen, maar ook je eigen emoties aan haar te vertellen. Leven is niet zoveel aan he! Dat nodigt haar uit om ook daar iets over te zeggen. Want je geeft zelf ook aan dat je vastgelopen bent.

Jij bent als een spiegel voor haar. Door jouw eigen gevoelens met haar te delen, voelt ze zich ook begrepen. Door dan te zeggen, eigenlijk is het leven zelf ook niets, we moeten er als mens zelf iets van maken, kom je met haar in gesprek.

Zorg ook dat je geen straf geeft. Als ze zich niet aan regels houdt, eerst iets zeggen van, wat fijn dat je er bent. Dan voelt ze dat ze niet op haar donder krijgt en de ruimte krijgt haar verhaal te mogen doen. Wat daarbij belangrijk is, dat je aangeeft, dat je het begrijpt. Wat ik daarnaast zie is dat je zelf ook niet zo’n prater bent over gevoelens, dat lastig vindt. Zie je nu bij je eigen kind dit ook terug. Zodra jij meer aandacht aan haar gaat geven, vraagt wat jij als moeder anders, beter zou kunnen doen, help je haar op weg. Het zijn vaak kleine stapjes die al heel veel verandering kunnen geven.