Alleen zijn is voor de een een straf voor de ander een zegen
Alleen zijn is voor de een een straf voor de ander een zegen. Er heerst nog steeds een soort van taboe op, als je alleen door het leven gaat. Als ze je er naar vragen, en ze vragen nooit bevalt het alleen zijn. Nee, waarom heb jij geen partner. Zie je het verschil? Waarmee we eigenlijk nog steeds zeggen, dat is toch normaal, samen met een geliefde door het leven te gaan.
Nee hoor, er komen steeds meer mensen van terug. Of dat individualisme is, of dat bindingsangst is, of da het toeval is. Er kunnen heel veel redenen voor zijn. Maar er zijn er ook doe er heel bewust voor kiezen, zonder individualistisch te zijn.
Die willen niets liever, ze hebben hun leven zo ingericht dat ze kunnen gaan en staan waar ze willen. Een schare vrienden om zich heen. Alles kan en mag, maar ’s avonds toch lekker in eigen bed en huis alleen. Voor deze mensen is alleen zijn een zegen.
Zo zijn er ook mensen, zegt paragnost Wil een relatie-expert, coach en de Lenormandkaarten legt op Nieuwe Tijd, die het verschrikkelijk vinden om alleen te zijn. De dagen slepen zich voort, ze weten zich geen raad met hun tijd die ze tot hun beschikking hebben. Ze willen zo dolgraag iemand naast ze.
Voor deze mensen is het alleen zijn een straf, zegt paragnost Wil van Nieuwe Tijd. We spreken ze op de chat en vragen dan of het nog lang duurt voordat liefde op hun pad komt. Als coach zijn en spiritueel helper weet ik dat liefde niet op je pad komt, als je moeite hebt met alleen zijn.
Althans in de hoedanigheid deze mensen die moeite hebben alleen te zijn, zelf de liefde zien. Ze hebben nog niet de juiste essentie van de liefde te pakken. Het feit dat ze niet alleen willen of kunnen zijn, geeft dat al aan, zegt paragnost Wil.
Ze geven daarmee aan dat ze niet hebben geleerd nog hun eigen leven in te vullen en daar liefde uit te kunnen halen en putten. Pas als je daartoe in staat bent, ben je klaar voor het op de juiste manier toelaten van een geliefde en niet zoals velen het noemen, liefde.
De Nieuwe Tijd waar we naartoe gaan, zal velen doen gaan iznien dat ze het woord liefde op een verkeerde manier zien. Ze zien het in de hoedanigheid van een partner, een maatje. Iemand die naast ze op de bank zit, waarmee ze leuke dingen gaan doen. Want als die ander er is, dan voelen ze zich gelukkig.
Terwijl het juist de bedoeling is dat de mens zich ook gelukkig voelt als die alleen is. Je kunt op je klompen aanvoelen, geeft paragnost Wil aan, dat liefdesrelatie voor diegenen die het alleen zijn verachten, heel lastig zijn om in stand te houden.
Ten eerste klampen ze zich vast aan diegene die interesse in hun heeft. Ze zien daar direct liefde in en dat moet er blijven. Eindelijk is hete r dan. Dan kijk je verder nergens naar en je overlaadt de ander met alles wat de ander maar wilt.
Ze “verdwijnen” als het ware. Hun ware ik leveren ze er voor in. Dat ze daardoor de ander “verstikken, hebben ze niet in de gaten. Dat de ander daardoor vertrekt, is als een mokerslag. Hebben ze zelf in de gaten dat ze er voor hebben gezorgd? Vaak niet. Overtuigd dat ze zichzelf moeten wegcijferen, voor de ander alles over moeten hebben, lopen ze in hun eigen valkuil.
Wederom er alleen voor komen te staan, terwijl ze dat nu juist haten. Als ze na gesprekken met ons op de chat beginnen in te zien dat ze helaas het juiste niet doen. Zijn wij als spiritueel medewerkers van Nieuwe Tijd gelukkig. Weer iemand die wakker is geworden en aan de slag gaat met liefde juist toe te gaan passen.
