Akelige gesprekken zijn niet akelig
Akelige gesprekken zijn niet akelig. Wij geven ze deze stempel. Wat kunnen we er tegenop zien, tegen een akelig gesprek. Wat zeg je, hoe zeg je het. Hoe maak je je punt. Hoe zorg je er voor dat de ander zich niet akelig voelt. En jij zelf ook niet. Soms weet je niet van te voren dat een gesprek akelig gaat verlopen. Het is er dan ineens. Bestaan er eigenlijk wel akelige gesprekken? Of hebben wij er als mens een etiketje opgeplakt en gaan we ze daarom het liefst uit de weg?
Wij van Nieuwe Tijd zeggen, nee ze bestaan niet. Want hoe kunnen woorden nu akelig zijn? Woorden spreek je toch altijd vanuit je hart! Zou dat het dan misschien zijn, dat we woorden niet uit ons hart spreken? Dat we ze maar uitspreken, zoals we ons op dat moment voelen. Boos, geïrriteerd en dat de ander voor de voeten gooien? Zit er in het voeren van gesprekken dan een bepaalde ondertoon, of energie achter waardoor we het akelig zijn gaan vinden?
Ja, we zijn datgene wat we machtig zijn, de taal, eigenlijk aan het misbruiken. Geen enkel gesprek hoeft naar of gemeen te zijn. Hoe ontstaat dit fenomeen dan? Want we vinden allemaal, stuk voor stuk al snel een gesprek, waarin we worden terecht gewezen, waar iemand een oordeel velt, of ons afwijst, heel akelig.
Waarom doen we dit dan, als iemand er op zit te wachten? Waardoor is dit ontstaan? We leven het leven niet zoals we het te leven. Vanuit de liefde opererend. We leren dat niet. Om die reden zijn we constant op zoek om niet onderuit geschoffeld te worden door een ander. Stel je voor zeg, die dienen we direct van repliek. Willen we niet dan een ander ons onmachtig maakt. Want dan voelen we ons klein en onzeker.
Dit alles is helemaal niet nodig! Als we het juiste zouden leren als kind zijnde. Spreken vanuit het hart en vanuit de ik-vorm. Dat je aangeeft wat je diep van binnen voelt, in welke situatie dan ook. Schijnbaar hebben we er geen moeite mee om positief te reageren op iets als er positieve energie wordt gevoeld.
Maar oh wee, als we iets anders voelen. Dat iemand ons manipuleert, klein wilt jouden, of zich ergens mee bemoeit. Houd op zeg. Dan krijgt de ander de wind van voren. Het ligt toch ook aan die ander!
Ja zo krijg je inderdaad akelige gesprekken. We doen dat zelf, echt allemaal zelf. En dat komt, omdat we niet leren uit te spreken wat we diep van binnen voelen als iemand iets onaardigs zegt. We voelen ons direct aangevallen door de ander. En gaan we naar die ander onaardig terug doen.
De spiritueel medewerkers van Nieuwe Tijd staan heel anders in het leven. Die hebben inmiddels wel geleerd vanuit hun hart te kijken, te reageren en de woorden uit te spreken. Dat is een hele andere taal.
Stel je voor, iemand doet in jouw ogen iets, waar jij niet blij mee bent. Wat zeg je dan! He houd hier eens mee op. Ik pik dit niet. Ik hoef je nooit meer te zien. Dit wordt akelig, zie je dat? En dat hoeft het helemaal niet te worden, als je zou spreken vanuit je hart. Ik merk dat wat jij doet, mij raakt. Ik ben niet blij met hoe of je over mij praat. Ik zie dat ik er emotioneel van wordt als je zo doet.
Wat is het verschil? Je laat de ander in zijn waarde, inclusief jezelf. Je geeft aan wat iets met je doet. Zo zullen er nooit meer akelige gesprekken hoeven te zijn. Niemand kan weten hoe jij je op welk moment dan ook, voelt.
Je zult dat echt zelf moeten aangeven. En dat is de kracht van ieder mens. Moet je dat wel weten! Akelige gesprekken zijn dus helemaal niet akelig, ze bestaan niet. Dat hebben wij er zelf van gemaakt. Omdat we niet weten hoe we akeligheid kunnen voorkomen.
